U organizaciji "Izletnik" putujemo banatskom ravnicom i preko Tamiša stižemo u naselje Orlovat. Ime je dobilo po staništu orlova i mađarskoj reči za sprud. U selu žive pretežno Srbi, naseljeni u doba velike seobe iz 1690. godine. Danas tu živi samo 1700 stanovnika. Na banderama gnezda čekaju rode!
Prolazimo park Uroša Predića, do pravoslavnog hrama posvećenog Vavedenju presvete Bogorodice. Tu je službovao Petar Predić, otac Uroša Predića.
Uroš je oslikao prelepi ikonostas 1927, u svojoj 70. godini. Ikone su dirljivo realistične, među najlepšim njegovim ikonama. U centru je vaskrsenje Hristovo. Sugestivno je prikazan silazak Svetog Duha na apostole. Nadahnuto nam priča sveštenik o Urošu, koji je sebe nazivao „orlovatski moler“.
Prelepa ikona prikazuje ulazak, Vavedenje, devojčice Marije u hram, kao posvećenje njenog života Bogu.
Obilazimo spomen sobu Uroša Predića s njegovim autoportretom. Uroš Predić se rodio u Orlovatu 1857. Školovao se u Orlovatu, pa Crepaji, u Pančevu sa Mihajlom Pupinom, pa u Beču na Likovnoj akademiji, gde neko vreme ostaje kao asistent i učestvuje u oslikavanju bečkog Parlamenta. Vraća se u Orlovat 1893. i živi s majkom, mnogo slika, okreće se crkvenom slikarstvu. Nakon smrti majke odlazi u Beograd kod brata Josipa u Svetogorskoj ulici.
Odlazimo do rodne kuće Uroša Predića. U dvorištu je dud star 250 godina pod kojim je Uroš slikao i na svojim ga slikama ovekovečio. Domaćin Boško i baka Anđelija nude nam odličnu dudovu rakiju, „dudićaru“, od čuvenog duda samo 20 litara dobiju! Seća se domaćin kako je deda Uroš posetio svoju rodnu kuću i ostao na večeri samo pod uslovom da mu spreme puru i mleko!
Uroš Predić je živeo 95 godina. Sahranjen je u Orlovatu 1953. godine. Poklonili smo se senima velikog slikara.
A Tamiš i dalje tiho teče...
(photos by sanjarenja56)
